Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
ΧΕΛΩΝΟΣΠΗΛΙΑ-ΠΗΓΕΣ ΛΑΔΩΝΑ-ΠΑΣΟ ΛΥΚΟΥΡΙΑ
Χελωνοσπηλιά,ενα απο τα αρχαιότερα και ιστορικότερα χωριά της Αχαίας, στις 16 Μαρτίου 1821 έγινε το πρώτο προεπαναστατικό επεισόδιο.εδώ δεν έμεινε τούρκος για τούρκος.Ερχόμενος απο Κλειτορία για Λυκούρια στο αριστερό μας χέρι,επάνω σε μια έρημη πλαγιά δεσπόζει ένα άγαλμα να μάς θυμίζει την ανδρεία των προγόνων μας . 
Ανηφόρισα πρός το λόφο έκανα μια στάση στην αλάνα να διαβάσω τη μαρμάρινη πλάκα και μου προκάλεσε συγκίνηση και εθνική υπερηφάνεια.Συνέχισα για τα Λυκούρια,το τελευταίο μεγαλό χωριό της ορεινής Αχαίιας,υψόμετρο περίπου στα 770 μέτρα,αφού περάσουμε τις πηγές Λάδωνα ,απίστευτη ομορφιια ,καθαρά νερά,κάναμε μια σταση στο πέτρινο γεφυράκι εδω στο κεφαλόβρυσο,όπου τα νερά αναβλύζουν με πολύ δύναμη που τα παλιά χρόνια κινούσαν μύλους που τους χρησιμοποιούσαν για διάφορες εργασίες οι ντόπιοι. . 
Αφήνοντας πίσω το χωριό, άρχισα να ανεβαίνω στις πλαγιες του βουνού ενα όμορφο πάσο με θέα πίσω προς τα Αροάνεια και το κάμπο του Λάδωνα,που μόλις φτάνεις στη κορυφή και βλέπεις ποιό έντονη βλάστηση με μεγάλα έλατα προς τη πλευρά του νομού Κορινθίας. 
Νομίζοντας οτι τα είδες όλα για σήμερα ,το μάτι σου αγναντεύει το οροπέδιο του Φενεού και μένεις άφωνος. 
Η πεδιάδα αυτή το χειμώνα μετατρέπεται σε λίιμνη,καλιεργείται απο τούς ντόπιους και τελευταία χρόνια παρουσιάζει και τουριστική ανάπτυξη.
Χελωνοσπηλιά,ενα απο τα αρχαιότερα και ιστορικότερα χωριά της Αχαίας, στις 16 Μαρτίου 1821 έγινε το πρώτο προεπαναστατικό επεισόδιο.εδώ δεν έμεινε τούρκος για τούρκος.Ερχόμενος απο Κλειτορία για Λυκούρια στο αριστερό μας χέρι,επάνω σε μια έρημη πλαγιά δεσπόζει ένα άγαλμα να μάς θυμίζει την ανδρεία των προγόνων μας . 
Ανηφόρισα πρός το λόφο έκανα μια στάση στην αλάνα να διαβάσω τη μαρμάρινη πλάκα και μου προκάλεσε συγκίνηση και εθνική υπερηφάνεια.Συνέχισα για τα Λυκούρια,το τελευταίο μεγαλό χωριό της ορεινής Αχαίιας,υψόμετρο περίπου στα 770 μέτρα,αφού περάσουμε τις πηγές Λάδωνα ,απίστευτη ομορφιια ,καθαρά νερά,κάναμε μια σταση στο πέτρινο γεφυράκι εδω στο κεφαλόβρυσο,όπου τα νερά αναβλύζουν με πολύ δύναμη που τα παλιά χρόνια κινούσαν μύλους που τους χρησιμοποιούσαν για διάφορες εργασίες οι ντόπιοι. . 
Αφήνοντας πίσω το χωριό, άρχισα να ανεβαίνω στις πλαγιες του βουνού ενα όμορφο πάσο με θέα πίσω προς τα Αροάνεια και το κάμπο του Λάδωνα,που μόλις φτάνεις στη κορυφή και βλέπεις ποιό έντονη βλάστηση με μεγάλα έλατα προς τη πλευρά του νομού Κορινθίας. 
Νομίζοντας οτι τα είδες όλα για σήμερα ,το μάτι σου αγναντεύει το οροπέδιο του Φενεού και μένεις άφωνος. 
Η πεδιάδα αυτή το χειμώνα μετατρέπεται σε λίιμνη,καλιεργείται απο τούς ντόπιους και τελευταία χρόνια παρουσιάζει και τουριστική ανάπτυξη. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου